Rainbow bridge

Precies aan de andere kant van de hemel is een plaats, en die heet Regenboog Brug.
Als een dier waar je veel van houd doodgaat, dan gaat dat dier naar de Regenboog Brug.
Daar zijn grasvelden en heuvels voor onze lieve vriendjes,
zodat ze kunnen rennen en met elkaar kunnen spelen.
Er is genoeg te eten, water en zonneschijn en ze voelen zich daar warm en prettig.

Alle dieren die ziek of oud geweest zijn worden daar weer beter,
alle dieren die gewond waren, of verminkt, krijgen weer een sterk gezond lichaam,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen, of in de dagen die voorbij gaan..

De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is alleen een klein dingetje:
ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje achter hebben moeten laten.

Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling breekt hij uit de groep en vliegt over het gras, sneller en sneller.
Hij heeft jou gezien, en als jij en je lieveling bij elkaar komen pakken jullie elkaar beet,
en zijn voor altijd bij elkaar.
Het dier kust je gezicht, jouw handen strelen het kopje weer en je kijkt weer in die lieve ogen,
die je zo lang niet gezien hebt, maar die altijd in je hart zijn gebleven.

En dan gaan jullie samen over de Regenboog Brug

Pr. Lilo van Droomwereld
We hebben in de periode dat Lilo nog onder ons was een pagina bijgehouden met de diverse foto’s, gezondheids informatie en showgegevens. Lilo is er niet meer, maar wij zullen haar nooit vergeten. De pagina is nog steeds te bereiken door op haar naam te klikken.

Op 14 december kreeg ik terwijl ik in het ziekenhuis lag, te horen dat totaal onverwacht Rizzo van Droomwereld was overleden.

Mijn mooie lieve grappige en super aanhankelijke muzikale dame is er niet meer. Mijn meisje die ma ma kon miauwen, de super dame in de cattery. Ben kapot van verdriet zo oneerlijk, ze was nog maar 2 jaar… Rizzo is opgestuurd naar de universiteit van Utrecht voor Sectie en we hopen snel te weten waarom zij er niet meer is.

Het heeft even geduurd maar op 21 december kreeg ik dan eindelijk de uitslag van de autopsie

Kat met een wat vergroot aandoend hart met opvallende dilatatie van het linker ventrikel en daarnaast tekenen van subacute tot chronische longstuwing met oedeemvorming. Het dier lijkt aldus te zijn overleden aan hartfalen. In geen van de andere weefsels zijn afwijkingen aangetroffen die de plotselinge dood van het dier op een alternatieve wijze goed kunnen verklaren.

Gisteren zag ik haar ineens liggen in de gang, ze was sloom, traag en ademde erg moeilijk. We zijn dezelfde avond nog naar de spoedkliniek geweest waar ze nog geen 2 maanden eerder ook geweest was voor haar HCM screening. De dokter bevestigde al snel waar ik zelf ook dacht, Chanel bleek een enorme ontsteking te hebben aan beide longen.

Na enkele injecties mochten we haar weer meenemen naar huis waar ik heb geprobeerd om haar te laten eten en drinken. Ze kon niet op haar zijde liggen van de pijn en heb van alles geprobeerd om het haar zo comfortabel mogelijk te maken.  Het was erg pijnlijk om te zien hoe moe ze was en hoeveel pijn ze had ondanks haar pijnstillers.

Rond een uur of 8 in de ochtend ben ik op de bank in slaap gevallen, rond half 11 lag Chanel levenloos in een mandje naast me onder de salon tafel. Chanel de meest zachte, lieve, super aanhankelijke en sociaal dame die met iedereen vriendjes was is niet meer. Het verdriet om haar is niet te omschrijven, ze was nog zo jong…

Milan de Red Land (Frankrijk)

Totaal onverwachts en ook veel te jong hebben we afscheid moeten nemen van Milan. De stoere imposante super lieve kerel met een stevig lichaam was in zeer korte tijd een fragiele kwijlend manneke die amper meer op zijn pootjes kom blijven staan.

Na sectie bleek het vele afvallen in een maand tijd, een symtoom te zijn van acuut nierfalen. Daar kwam ook de ontsteking vandaan waar die enkele dagen daarvoor nog antibiotica voor had gekregen. 

Had zo gehoopt dat hij heel lang bij ons zou blijven, hij was voor mij de perfecte dekkater. Mooi rustig, sproeide niet, liet de dames met rust, speelde met zijn kittens en kwam graag schootje hangen. Stevig lijf en mooi hoog op zijn poten, een prachtige grote kop en een beul van een kater. Zijn persoonlijke pagina is terug te vinden door op zijn naam te klikken, daar staan diverse foto’s en uitslagen van zijn testen.